Κατώτατα Όρια Αμοιβών Οδοντιατρικών Πράξεων - Πάρανομος Περιορισμός Του Ελεύθερου Ανταγωνισμού - Παράνομοι Οι Αναρτημένοι Πίνακες Κατώτατων Ορίων. Εύα Κων. Κίτσιου

Αμετακλήτως κρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 150/2015 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι ο προσδιορισμός κατώτατων ορίων αμοιβών των οδοντιατρικών πράξεων από τους Οδοντιατρικούς Συλλόγους συνιστά μη νόμιμο περιορισμό του ελεύθερου ανταγωνισμού στη σχετική αγορά της παροχής οδοντιατρικών υπηρεσιών.

Η εξέταση της νομιμότητας του καθορισμού κατώτατων ορίων αμοιβών από τους περιφερειακούς οδοντιατρικούς συλλόγους υπό το πρίσμα των κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν και προστατεύουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό (Ν.703/77) ερείδεται στη νομική παραδοχή ότι οι οδοντιατρικοί σύλλογοι συνιστούν ενώσεις επιχειρήσεων, και ως εκ τούτου οι αποφάσεις τους εμπίπτουν στις περί ανταγωνισμού νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις. Και τούτο διότι:

·       Οι οδοντίατροι συνιστούν «επιχειρήσεις» υπό την έννοια του ρυθμιστικού πλαισίου του ανταγωνισμού, ένεκα της ιδιότητάς τους ως ανεξάρτητων οικονομικών μονάδων, η οποία επάγεται την παροχή από αυτούς υπηρεσιών στη σχετική αγορά οδοντιατρικών υπηρεσιών λαμβάνοντας αμοιβή από τους ασθενείς τους και αναλαμβάνοντας τους οικονομικούς κινδύνους σχετικά με την άσκηση της δραστηριότητάς τους, χωρίς να ασκεί έννομη επιρροή το γεγονός ότι οι προϋποθέσεις και οι όροι άσκηση του επαγγέλματος του οδοντιάτρου υπόκειται σε ρύθμιση από το κράτος.

·       Οι τοπικοί οδοντιατρικοί σύλλογοι, στους οποίους εγγράφονται υποχρεωτικά ως μέλη οι οδοντίατροι, αποτελούν «ενώσεις επιχειρήσεων», διότι τα μέλη τους συνιστούν «επιχειρήσεις» υπό την ανωτέρω έννοια.

·       Οι οδοντιατρικοί σύλλογοι συνιστούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και έχουν κανονιστική εξουσία μόνο σε σχέση με τα θέματα για τα οποία τους παρέχει ο νόμος σχετική νομοθετική εξουσιοδότηση, ήτοι πρωτίστως για ζητήματα αναγόμενα στην ιατρική δεοντολογία.

Υπό το προϊσχύων θεσμικό πλαίσιο, η ανώτατη και κατώτατη τιμή των ιατρικών και οδοντιατρικών υπηρεσιών ρυθμιζόταν από το κράτος (άρθρο 29 Α.Ν. 1565/1939) για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, και ειδικότερα με σκοπό την αποτροπή της υπέρμετρης επιβάρυνσης του κοινού και την εξασφάλιση της δυνατότητας σε περισσότερους της δυνατότητας να έχουν πρόσβαση σε τέτοιες υπηρεσίας υγείας, αλλά και στη διασφάλιση των αναγκαίων οικονομικών προϋποθέσεων ομαλής άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας των γιατρών και οδοντιάτρων σύμφωνα με τον προορισμό της, ο οποίος συνίσταται στην παροχή ιατρικών και οδοντιατρικών υπηρεσιών της ενδεδειγμένης επιστημονικής στάθμης.

Η ανωτέρω ρυθμιστική παρέμβαση καταργήθηκε με τη διάταξη της παρ.4 του άρθρου 77 του Ν.3918/2011.

Ανεξάρτητα από το αν και σε ποιο βαθμό το κράτος ρυθμίζει τα εν λόγω κατώτερα όρια αμοιβών, αποφάσεις των οδοντιατρικών συλλόγων περί καθορισμού κατώτατων ορίων αμοιβών, ακόμη κι αν χαρακτηρίζονται από τους ως άνω συλλόγους ως «δεοντολογικοί κανόνες» και λαμβάνονται , μεταξύ άλλων, και για λόγους αναγόμενους στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος, δεν συνιστούν άσκηση κανονιστικής εξουσίας που έχει παρασχεθεί στους εν λόγω συλλόγους από το νόμο και αντίκεινται στους κανόνες περί ελεύθερου ανταγωνισμού