Selling Cosmetics and Personal Care Products via Internet. Eva Kon. Kitsiou

Case Pierre- Fabre Dermo- Cosmetique

Opinion Of Advocate General Jan Mazak

The Pierre-Fabre Group is a subsidiary of L’Oréal and markets a number of ranges of pharmaceutical, homeopathic and para-pharmaceutical products. PFDC manufactures and markets cosmetics and personal care products. The cosmetics laboratories: Avène, Klorane, Galénic and Ducray are included in the PFDC’s subsidiaries.

PFDC applies a selective distribution system. The contracts awarded by PFDC for the distribution of cosmetics and personal care products in respect of the Avène, Klorane, Galénic and Ducray brands stipulate that such sales must be made in a physical space and that a qualified pharmacist must be present. The Cour d’ appel de Paris has held that the aforementioned requirements exclude de facto all forms of selling via the internet.

It is settled case-law of the ECJ that selective distribution systems are permissible provided distributors are chosen on the basis of objective criteria of a qualitative nature relating to the technical qualifications of the distributor and its staff and the suitability of its trading premises and that such conditions are laid down uniformly for all potential resellers and are not applied in a discriminatory fashion. A manufacturer may thus not refuse to approve distributors who satisfy the qualitative criteria of the distribution system.

All objective criteria of a qualitative nature are permissible under Article 81 par. 1 of the EU Treaty, since the characteristics of the goods in question necessitate a selective distribution system in order to preserve their quality and ensure their proper use and the criteria do not go beyond what is objectively necessary in order to distribute those products in an appropriate manner, in the light not only of their material qualities but also their aura or image.

In case of the total ban of selling cosmetics and personal care products in respect of the Avène, Klorane, Galénic and Ducray brands, the General Advocate considers that a general and absolute ban on selling goods to end-users via the internet imposed on authorised distributors in the context of a selective distribution network which prevents or restricts parallel trade more extensively than such restrictions inherent to any selective distribution agreement and which goes beyond what is objectively necessary in order to distribute those goods in an appropriate manner in the light not only of their material qualities but also their aura or image, has the object of restricting competition for the purposes of Article 81(1) EC.

In order to be judged if selling via Internet does not go beyond what is objectively necessary, the referring court should examine, for example, whether individualised information and advice on the products in question could be adequately provided at a distance over the internet to users, with the possibility of users submitting pertinent questions on the products without the need to go to a pharmacy.The distributors of the Pierre Fabre Group could also indicate in such instances that individual and direct advice is available to users at certain physical outlets. Internet sales may also enhance intra-mark competition as such sales may increase price transparency thereby permitting price comparison of the products in question.

Πώληση Καλλυντικών και Προϊόντων Ατομικής Περιποίησης στο Διαδίκτυο. Εύα Κων. Κίτσιου

Υπόθεση Pierre- Fabre Dermo- Cosmetique

Προτάσεις Γενικού Εισαγγελέα Jan Mazak

Ο όμιλος εταιρειών Pierre- Fabre αποτελεί θυγατρικό όμιλο της L΄Oreal και διαθέτει στην αγορά φαρμακευτικά, ομοιοπαθητικά και παραφαρμακευτικά προϊόντα. Η PFDC παρασκευάζει και εμπορεύεται καλλυντικά και προϊόντα ατομικής περιποίησης. Στις θυγατρικές εταιρείες του εν λόγω ομίλου ανήκουν τα εργαστήρια καλλυντικών Avene, Klorane, Galenic και Ducray.

Η PFDC εφαρμόζει το σύστημα επιλεκτικής διανομής. Οι συμβάσεις που συνάπτει για τη διανομή των καλλυντικών και των προϊόντων ατομικής περιποίησης Avene, Klorane, Galenic και Ducray ορίζουν ότι οι εν λόγω πωλήσεις πρέπει να γίνονται σε υλικώς υπαρκτό χώρο παρουσία φαρμακοποιού. Το Cour d’ appel de Paris θεώρησε ότι οι εν λόγω απαιτήσεις αποκλείουν de facto όλες τις μορφές πώλησης μέσω Διαδικτύου.

Σύμφωνα με πάγια νομολογία του ΔΕΚ, τα συστήματα επιλεκτικής διανομής είναι επιτρεπτά, υπό το φως των διατάξεων του δικαίου του ανταγωνισμού, εφόσον η επιλογή των διανομέων γίνεται με ποιοτικού χαρακτήρα αντικειμενικά κριτήρια σχετικά με την επαγγελματική ικανότητα του διανομέα και του προσωπικού του και την καταλληλότητα των εμπορικών εγκαταστάσεων του και ότι οι προϋποθέσεις αυτές καθορίζονται κατά τρόπο ομοιόμορφο έναντι όλων των ενδεχόμενων μεταπωλητών και εφαρμόζονται κατά τρόπο που δε δημιουργεί διακρίσεις. Ο παραγωγός δεν μπορεί, συνεπώς, να απορρίψει διανομείς οι οποίοι πληρούν τα ποιοτικά κριτήρια διανομής.

Τα ποιοτικά κριτήρια επιλογής των διανομέων συνάδουν με το άρθρο 81 παρ. 1 της ΣυνθΕκ, εφόσον τα χαρακτηριστικά των επίμαχων προϊόντων καθιστούν αναγκαίο το σύστημα επιλεκτικής διανομής για τη διατήρηση της ποιότητάς τους και τη διασφάλιση της ορθής χρήσεως τους και τα εν λόγω κριτήρια δεν υπερβαίνουν το αντικειμενικώς αναγκαίο μέτρο για την πρόσφορη διανομή των εν λόγω προϊόντων, λαμβανομένων υπόψη όχι μόνο των υλικών ιδιοτήτων τους, αλλά και της αίγλης και της εικόνας που τα περιβάλλει.

Στην περίπτωση των απαγόρευσης του ηλεκτρονικού εμπορίου των καλλυντικών και των προϊόντων ατομικής περιποίησης Avene, Klorane, Galenic και Ducray, ο Γενικός Εισαγγελέας εκτιμά ότι η επιβαλλόμενη σε εξουσιοδοτημένους διανομείς, στο πλαίσιο ενός δικτύου επιλεκτικής διανομής, γενική και απόλυτη απαγόρευση πωλήσεως προϊόντων στους τελικούς χρήστες μέσω Διαδικτύου, η οποία συνεπάγεται μεγαλύτερη παρεμπόδιση ή περιορισμό του παράλληλου εμπορίου σε σύγκριση με εγγενείς περιορισμούς των συμβάσεων επιλεκτικής διανομής και η οποία υπερβαίνει το αντικειμενικώς αναγκαίο μέτρο για την πρόσφορη διανομή των εν λόγω προϊόντων, έχει ως αντικείμενο τον περιορισμό του ανταγωνισμού και αντίκειται στο άρθρο 81 παρ. 1 της ΣυνθΕΚ.

Προκειμένου να κριθεί αν στην υπόθεση της κύριας δίκης, η απαγόρευση των πωλήσεων στο Διαδίκτυο δεν βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου, το εθνικό δικαστήριο πρέπει να εξετάσει για παράδειγμα, αν είναι δυνατή η εξ αποστάσεως μέσω του Διαδικτύου παροχή στους χρήστες επαρκών εξατομικευμένων πληροφοριών και συμβουλών σχετικών με τα επίμαχα προϊόντα και η παροχή στους χρήστες της δυνατότητας υποβολής ερωτήσεων σχετικών με τα εν λόγω προϊόντα χωρίς να είναι αναγκαία η μετάβασή τους σε φαρμακείο. Οι διανομείς του ομίλου Pierre- Fabre θα μπορούσαν επίσης να επισημάνουν στις εν λόγω περιπτώσεις ότι σε ορισμένα καταστήματα παρέχονται στους χρήστες εξατομικευμένες και άμεσες συμβουλές. Οι πωλήσεις στο Διαδίκτυο μπορούν επίσης να ενισχύσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των προϊόντων που φέρουν τα οικεία εμπορικά σήματα, διότι ενδέχεται να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια ως προς τις τιμές που να καθιστά δυνατή τη σύγκριση των τιμών των επίμαχων προϊόντων.

Electronic Commerce Of Contact Lenses. Eva Kon. Kitsiou

 Decision ECJ 2^nd December 2010, Ker-Otica, C-108/09

A.Relevant Legal Framework

Directive 2000/31 on certain legal aspects of information society services, in particular electronic commerce, in the Internal Market (‘the Directive on electronic commerce.

Recital 18 in the preamble to the Directive on electronic commerce states inter alia that «activities which by their very nature cannot be carried out at a distance and by electronic means, such as the statutory auditing of company accounts or medical advice requiring the physical examination of a patient are not information society services».

Article 1 παρ.3 provides that «this Directive complements Community law applicable to information society services without prejudice to the level of protection for, in particular, public health and consumer interests, as established by Community acts and national legislation implementing them in so far as this does not restrict the freedom to provide information society services».

Β. Sale of Contact Lenses

          In the sale of contact lenses is classified as health service the definition, given by the European Union legislation, of an information society service does not in fact appear capable of being applied to that particular activity. Selling contact lenses via Internet is acceptable given that the phase of medical advice, is separated from the actual sale of those lenses. Prior medical advice can be held to be justified as the use of contact lenses may damage the user’s helth (p.e. can cause eye inflammations and even lasting visual impairment).  

C. Consideration according to the freedom of community commerce

The advantage of selling on‑line is precisely that the Internet offers traders a shop window with a visibility that transcends frontiers, without the trader bearing the costs and constraints associated with the possession of a ‘real’ shop. On‑line selling is an alternative selling arrangement to trade as traditionally understood and represents an extra means whereby national traders can reach customers who are not confined, from a geographical point of view, to the population around the physical shop.

          Furthermore, the Court seems to have therefore clearly accepted that the prohibition on Internet sales of a category of goods penalises traders who do not operate within the national territory more than it penalises those who do. It is also apparent from settled case-law that Article 34 TFEU reflects the obligation to comply with the principles of non-discrimination and of mutual recognition of products lawfully manufactured and marketed in other Member States, as well as the principle of ensuring free access of EU products to national markets.

Prohibiting absolutely Internet sales of contact lenses is not proportionate to the objective pursued of protecting public health as the aforementioned objective can be achieved by means of measures less restrictive of the free movement of goods (p.e. delivery by qualified staff,  insertion of instructions for use in parcels e.t.c.)        

Articles 34 TFEU and 36 TFEU, and Directive 2000/31, must be interpreted as precluding national legislation which authorises the selling of contact lenses only in shops which specialise in medical devices.

Ηλεκτρονικό Εμπόριο Φακών Επαφής. Εύα Κων. Κίτσιου

Απόφαση ΔΕΚ της 2ας Δεκεμβρίου 2010, C-108/09, Ker – Optica

Α. Σχετικό Νομοθετικό Πλαίσιο

ΟΔ/2000/31/ΕΚ για ορισμένες νομικές πτυχές της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά (οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο).

Αιτιολογική σκέψη 18: Οι υπηρεσίες οι οποίες εξ ορισμού δεν παρέχονται εξ αποστάσεως και με ηλεκτρονικά μέσα, όπως ο κατά νόμον έλεγχος των λογιστικών εταιρείας ή η παροχή ιατρικών συμβουλών όταν απαιτείται φυσική εξέταση του ασθενούς, δεν αποτελούν υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας.

Άρθρο 1 παρ.3: Η παρούσα οδηγία συμπληρώνει το ισχύον κοινοτικό δίκαιο περί υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας και δεν θίγει το επίπεδο προστασίας, ιδίως της δημόσιας υγείας και των συμφερόντων του καταναλωτή, όπως θεσπίζεται σε κοινοτικές πράξεις και στις εθνικές νομοθετικές πράξεις που εκδόθηκαν για την εφαρμογή τους, στο μέτρο που δεν περιορίζεται έτσι η ελευθερία παροχής υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας.

Β. Πώληση Φακών Επαφής

          Στην περίπτωση που η εμπορία φακών επαφής χαρακτηριστεί από τον εθνικό νομοθέτη ως «υπηρεσία υγείας», ο ορισμός της υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης δεν φαίνεται να μπορεί να μεταφερθεί στη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Πώληση εξ αποστάσεως μέσω Διαδικτύου χωρεί εφόσον αποσυνδεθεί το στάδιο των ιατρικών συμβουλών από το στάδιο της καθαυτό πώλησης. Η παροχή των ιατρικών συμβουλών είναι ενδεχομένως δικαιολογημένη, εφόσον η εφαρμογή των φακών επαφής μπορεί να προκαλέσει βλάβες στην υγεία (π.χ. φλεγμονές του οφθαλμού, ή ακόμα και μόνιμα προβλήματα οράσεως), εντούτοις δεν συνδέεται με την πράξη πώλησης τους.

Γ. Εκτίμηση σύμφωνα με την ελευθερία του ενδοκοινοτικού εμπορίου

          Το ενδιαφέρον της πωλήσεως σε απευθείας σύνδεση (on-line) έγκειται ακριβώς στο ότι το Διαδίκτυο προσφέρει στις επιχειρήσεις μια βιτρίνα που υπερβαίνει τα σύνορα, χωρίς η επιχείρηση να βαρύνεται με το κόστος και τις δεσμεύσεις που συνδέονται με την απόκτηση «πραγματικού» καταστήματος. Η πώληση σε απευθείας σύνδεση αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο πωλήσεων σε σχέση με το παραδοσιακά νοούμενο εμπόριο και συνιστά για τις εθνικές επιχειρήσεις ένα συμπληρωματικό μέτρο προσέγγισης πελατείας, που δεν περιορίζεται, από γεωγραφική άποψη, στην πληθυσμό ο οποίος περιβάλλει το πραγματικό κατάστημα.

          Επιπλέον, το ΔΕΚ έχει δεχθεί ότι η απαγόρευση πώλησης μέσω Διαδικτύου μιας κατηγορίας προϊόντων έχει δυσμενέστερες επιπτώσεις που δεν βρίσκονται στην εθνική επικράτεια. Από πάγια, επίσης, νομολογία προκύπτει ότι το άρθρο 34 ΣΛΕΕ απηχεί την υποχρέωση τηρήσεως των αρχών της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της αμοιβαίας αναγνωρίσεως των προϊόντων που νομίμως κατασκευάζονται και διατίθενται στο εμπόριο εντός άλλων κρατών μελών, καθώς και της υποχρεώσεως διασφαλίσεως της ελεύθερης προσβάσεως των προϊόντων της Ένωσης στις εθνικές αγορές.

          Η απόλυτη απαγόρευση του ηλεκτρονικού εμπορίου φακών επαφής συνιστά μέτρο δυσανάλογο σε σχέση με το επιδιωκόμενο σκοπό της προστασίας της δημόσιας υγείας, δεδομένου ότι ο εν λόγω σκοπός μπορεί να επιτευχθεί με μέτρα λιγότερο περιοριστικά του ενδοκοινοτικού εμπορίου (π.χ. παράδοση εμπορευμάτων από ειδικευμένο προσωπικό, τοποθέτηση επεξηγηματικών φυλλαδίων στα δέματα κλπ).

Τα άρθρα 34 ΣΛΕΕ και 36 ΣΛΕΕ, καθώς και η οδηγία 2000/31, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι απαγορεύουν εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει την εμπορία φακών επαφής μόνο σε ειδικευμένα καταστήματα ιατρικών ειδών.