Στο από 15/08/2010 άρθρο μου με θέμα «Φαρμακευτικό Δίκαιο και Μεταρρυθμίσεις στην Εποχή της Δημοσιονομικής Κρίσης» είχα επισημάνει ότι «μία από τις κύριες αιτίες της αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης συνιστά η ολοένα αυξανόμενη εισροή στην αγορά νέων φαρμάκων. Εντούτοις, σε αρκετές περιπτώσεις, τα «νέα» φάρμακα συνιστούν τη βελτιωμένη εκδοχή παλαιότερων φαρμάκων, χωρίς να αποτελούν εν τοις πράγμασι φαρμακευτική καινοτομία και χωρίς να παρέχουν στον ασθενή-καταναλωτή σημαντικό επιπλέον θεραπευτικό όφελος σε σχέση με το παλαιότερο φάρμακο».
Τη συγκεκριμένη παθογένεια που απαντάται στο χώρο του φαρμάκου, και η οποία αποτελεί σοβαρό παράγοντα αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης, αναφέρει και αναλύει ο Καθηγητής Ντόναλτ Λάϊτ στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Ο κίνδυνος των συνταγογραφημένων φαρμάκων» («Τhe Risk of Ρrescription Drugs»). Στο εν λόγω υπό έκδοση βιβλίο αναφέρεται ότι «το 85% όλων των καινούργιων φαρμάκων που κυκλοφορούν στην αγορά είναι παντελώς άχρηστα» (πηγή www.tovima.gr, 19/08/2010).
Προς επίρρωση και προς απόδειξη των ισχυρισμών του, ο Καθηγητής αναφέρει την περίπτωση των στατινών που έχουν ως θεραπευτική ένδειξη τη μείωση της χοληστερόλης και συνιστούν ένα από τα κύρια μέσα προληπτικής αντιμετώπισης των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων. Σύμφωνα με τον Καθηγητή, η λήψη των συγκεκριμένων φαρμάκων έχει σε πολλές περιπτώσεις σοβαρές παρενέργειες, όπως την πρόκληση ηπατικής ανεπάρκειας, βλαβών στα νεφρά, μυϊκής αδυναμίας και καταρράκτη στα μάτια.
Πέραν της σοβαρής διακινδύνευσης και της βλάβης που έπεται για τη δημόσια υγεία η καταχρηστική κυκλοφορία των «νέων» φαρμάκων, η νόσος των «νέων» φαρμάκων πλήττει, μεταξύ άλλων, το δημόσιο σύστημα υγείας και δη το ύψος της φαρμακευτικής, και της εν γένει ιατρικής δαπάνης που βαρύνει το δημόσιο. Η πρόκληση των νέων προβλημάτων υγείας που ενδέχεται να προκαλούν τα συγκεκριμένα φάρμακα στον ασθενή-καταναλωτή συνεπάγεται την αναγκαιότητα της χορήγησης σε αυτόν επιπλέον φαρμάκων για την προληπτική ή για την θεραπευτική αντιμετώπιση των επιπλέον κινδύνων της υγείας του, ή ακόμη και την αναγκαιότητα της παροχής σε αυτόν εξωνοσοκομειακής ή νοσοκομειακής περίθαλψης. Στην περίπτωση αυτή διογκώνεται, συνεπώς, σημαντικά η ανά ασθενή δημόσια φαρμακευτική και εν γένει ιατρική δαπάνη.
Εφόσον στη σύγχρονη εποχή ένας από τους βασικούς στόχους τόσο της ελληνικής, όσο και της ευρωπαϊκής πολιτικής υγείας έγκειται στην περιστολή της συνεχώς αυξανόμενης δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και της παροχής υψηλού επιπέδου προστασίας της υγείας στους πολίτες, είναι μονόδρομος η εξέταση και η λήψη μέτρων για την καθολική αντιμετώπιση του συγκεκριμένου φαινομένου, και μάλιστα σε συνδυασμό με την πάταξη της ασθενειοκαπηλίας, στην οποία θα γίνει εκτενής αναφορά σε επόμενο άρθρο.
Τη συγκεκριμένη παθογένεια που απαντάται στο χώρο του φαρμάκου, και η οποία αποτελεί σοβαρό παράγοντα αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης, αναφέρει και αναλύει ο Καθηγητής Ντόναλτ Λάϊτ στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Ο κίνδυνος των συνταγογραφημένων φαρμάκων» («Τhe Risk of Ρrescription Drugs»). Στο εν λόγω υπό έκδοση βιβλίο αναφέρεται ότι «το 85% όλων των καινούργιων φαρμάκων που κυκλοφορούν στην αγορά είναι παντελώς άχρηστα» (πηγή www.tovima.gr, 19/08/2010).
Προς επίρρωση και προς απόδειξη των ισχυρισμών του, ο Καθηγητής αναφέρει την περίπτωση των στατινών που έχουν ως θεραπευτική ένδειξη τη μείωση της χοληστερόλης και συνιστούν ένα από τα κύρια μέσα προληπτικής αντιμετώπισης των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων. Σύμφωνα με τον Καθηγητή, η λήψη των συγκεκριμένων φαρμάκων έχει σε πολλές περιπτώσεις σοβαρές παρενέργειες, όπως την πρόκληση ηπατικής ανεπάρκειας, βλαβών στα νεφρά, μυϊκής αδυναμίας και καταρράκτη στα μάτια.
Πέραν της σοβαρής διακινδύνευσης και της βλάβης που έπεται για τη δημόσια υγεία η καταχρηστική κυκλοφορία των «νέων» φαρμάκων, η νόσος των «νέων» φαρμάκων πλήττει, μεταξύ άλλων, το δημόσιο σύστημα υγείας και δη το ύψος της φαρμακευτικής, και της εν γένει ιατρικής δαπάνης που βαρύνει το δημόσιο. Η πρόκληση των νέων προβλημάτων υγείας που ενδέχεται να προκαλούν τα συγκεκριμένα φάρμακα στον ασθενή-καταναλωτή συνεπάγεται την αναγκαιότητα της χορήγησης σε αυτόν επιπλέον φαρμάκων για την προληπτική ή για την θεραπευτική αντιμετώπιση των επιπλέον κινδύνων της υγείας του, ή ακόμη και την αναγκαιότητα της παροχής σε αυτόν εξωνοσοκομειακής ή νοσοκομειακής περίθαλψης. Στην περίπτωση αυτή διογκώνεται, συνεπώς, σημαντικά η ανά ασθενή δημόσια φαρμακευτική και εν γένει ιατρική δαπάνη.
Εφόσον στη σύγχρονη εποχή ένας από τους βασικούς στόχους τόσο της ελληνικής, όσο και της ευρωπαϊκής πολιτικής υγείας έγκειται στην περιστολή της συνεχώς αυξανόμενης δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και της παροχής υψηλού επιπέδου προστασίας της υγείας στους πολίτες, είναι μονόδρομος η εξέταση και η λήψη μέτρων για την καθολική αντιμετώπιση του συγκεκριμένου φαινομένου, και μάλιστα σε συνδυασμό με την πάταξη της ασθενειοκαπηλίας, στην οποία θα γίνει εκτενής αναφορά σε επόμενο άρθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου